سن سیز له دیم گوزومدن آخیر قان یاواش یاواش

 
گئدمه گئدنده سنله گئدیر جان یاواش یاواش 

می شود یادی کنم از تو شبی با خاطرت؟

با دوبیتی های ناب ِ نابِ بابا طاهرت

می شود امشب تو را حاضر کنم مانند روح؟

تا روم در خلسه ای با چشمهای ساحرت؟

من دلم میخواهدت باید کمی تنها شویم

شکل آغوشی میان دستهای ماهرت

با غرور بیخودت در من ولی گم می شوی

غرق خوابی میشوم با بوسه های نادرت

کار من تنها شده ترسیم این رویای خوب

می شود امشب بیایی توی خواب شاعرت

یار همه اومد اما تو دیر کردی

چه میدونی که چشم انتظاری داری

ﮐﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﻝ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﯿﺸﮑﺴﺖ

ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ !

ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺭﻭﯼ ﻫﺮ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ

ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ !!!

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ

ﮐﯿﻨﻪ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪگی

ﺗﺎ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻗﺎﺏ ﺑﻨﺪﮔﯽ

ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺎ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ

ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ

ﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮد..

ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ . . .

ﻻﺍﻗﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ . . .

ﺳﺎﻋﺘﻢ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﯿﭽﺮﺧﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ . . .

ﺑﺮﺗﻨﻢ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﺸﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ . . .

ﺁﻥ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﮐﻮﺩﮐﯽ ، ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺁﺏ . . .

ﭘﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺏ . . .

ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ . . .

ﺩﻝ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ . . .

ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﯽ ، ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ . . .

ﺣﯿﻒ ﻫﺮﮔﺰﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ! ! !

باشدان سووما سنه اولان سئوگیمی

آج ساخلاما گؤزلریمی سلاملا

سئوگی اتم بومباسی دیر سئوگیلیم

بیر باخیشلا بو عؤمرومو تماملا

دردلر بئله یوگورسه ده اوستومه

ساوونمارام آچیق شه هر کیمی یم

عشقین دردی ساغالماسا یاخشی دیر

صدف ایچره من ده گوهر کیمی یم

اینتحاردیر بو سئوگییه دوشمه ییم

ساواش-ساواش گؤزلرینده اؤلموشم

شعر ایچینده منلیغیمی ایتیردیم

من اؤزومو سنله اؤزوم بیلمیشم

«علی دومان»

اﺯ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :

ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺍﻟﮕﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﯼ درزندگی ﭼﯿﺴﺖ؟

ﮔﻔﺖ : ‏« ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ‏» ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺍﻟﮕﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻨﺪ . ﮔﻔﺖ : ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯿﺪ . ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺷﺶ ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻﮔﺎﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ .

 ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽﺩﻟﯿﻞ ﺷﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ .

 ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ دﺍﺭﻧﺪ .

ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ : ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﺑﻨﺪﻧﺪ.

 ﭘﻨﺠﻢ ﺍﯾﻨﮑﻪ : ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.

 ﻭ ﺷﺸﻢ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.

پس:کودکانه زندگی کنیم 

پیشاپیش ولادت حضرت محمد (ص) مبارک

بعــــــــــــــــضي  وقتهــــــــــــــــا

كســــــــــــــــي در زندگيــــــــــــــــت هســــــــــــــــت

كه اصــــــــــــــــلا لازم نيــــــــــــــــست تو را در آغــــــــــــــــوش بــــــــــــــــگيرد

فقــــــــــــــــط با كــــــــــــــــلام گرمش ...

بــــــــــــــــدون حتــــــــــــــــي ديدنتــــــــــــــــ ...

بدون حــــــــــــــــتي گرفتــــــــــــــــن دســــــــــــــــتانت ...

مــــــــــــــــي تواند 

قلبــــــــــــــــت را بوســــــــــــــــه  بــــــــــــــــاران كنــــــــــــــــد.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

مردی از دوست خود پرسید: تا به حال که شصت سال از عمرت می گذرد،

آیا به یکی از آرزوهای جوانی ات رسیده ای؟

گفت: آری، فقط به یکی، هنگامی که پدرم در کودکی مرا تنبیه می کرد و موی سرم را می کشید،

آرزو می کردم که به هیچ وجه مو نداشته باشم و امروز به این آرزو رسیده ام.

هاﻣﯿﻨﯿﻦ ﯾﺎﺭﯼ ﮔﻠﯿﺮ ﺳﻦ ﯾﻮﺑﺎﻧﯿﺮﺳﺎﻥ

ﻧﻪ ﺑﯿﻠﯿﺮﺳﻦ ﮔﻮﺯﻭ ﯾﻮﻻﺭﺩﺍ ﮔﺎﻻﻥ ﻭﺍﺭ 

ﻫﺎﻧـﺴﯽ ﺳﯿﻨﻤﯿـﺸﻼﺭﯾﻤﯽ ﻣﻦ ﯾﺌﻨﯽ ﺩﻥ ﺑﺮﭘﺎ ﺍﺋﺪﯾﻢ؟

ﻗﻠﺐ ﺳﯿﻨﯿﺐ ، ﻗﻮﻝ ﺩﺍ ﺳﯿﻨﯿﺐ، ﯾﻮﺥ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﯿﺮ ﺑﯿﺮﯾﻨﻪ

ﺻﺎﺋﺐ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ

من پُرم از خاطرات وقصه های کودکی

اینکه روباهی چگونه،می فریبد زاغکی

قصه ی افتادن دندان شیری از هُما

لاک پشت وتکه چوب وفکرهای اُردکی

قصه ی گاو حسن ، دارا و سارا و امین

روز بارانی، کتاب خیس کُبرا طِفلکی

تیله بازی درحیاط وکوچه وفرشِ اتاق

برسرکبریت و سکه، یاکه درب تَشتکی

چای والفجر و ،سماورنفتی کنجِ اتاق

مادرم هرگز نیاورد، استکان بی نلبکی

سکه ها و پولهایم ، ثروت آن دوره ام

جمع میشد اندک اندک، در درون قُلکی

داستان نوک طلا با مخمل و مادربزرگ

در دهی زیبا که زخمی گشته،بچه لَکلَکی

حاج زنبور عَسل ،نِل در فراق مادرش

یاد دوران اوشین و نقطه های برفکی

هشت سال از دوره شیرین، اما تلخ ما

پر ز آژیر خطر ، با حمله های موشکی

آرزوها کوچک اما در نگاه ما بزرگ

آرزویم بوده من هم،جبهه باشم اندکی

تا کجاها میبرد این خاطره امشب مرا

کاش میرفتم به آن دوران خوبم دزدکی

یاد آن دوره همیشه بامن و در قلب من

من بیاد وخاطراتت زنده ام ای کودکی

گلمه قارانلیق گئجه لر، طاقتیم یوخدور گئجه لر

گؤزلریم تؤكسه یاشینی دریادان چوخدور گئجه لر

طاقتیم یوخدور گئجه لر

گئجه لر اوزون گئجه لر سس سیز، سحرین عطرین نئینیرم سن سیز

آغرییر قلبیم گوزلریم خسته، یاتا بیلمیرم گل منی سس له

پنجره نی باغلادیم یوخی گله گؤزومه

گؤردوم یوخودا بختیم آلیب یانان کؤزومه

اولدوزوم كوسوب گئدیب یئل كیمین اسیب گئدیب

آییلدیم بیر وقت گؤردوم عمریمی كسیب گئدیب

گئجه لر اوزون گئجه لر سس سیز، سحرین عطرین نئینیرم سن سیز

آغرئییر قلبیم گؤزلریم خسته، یاتا بیلمیرم گل منی سس له

گاهی متفاوت باش

بخشش را ازخورشید بیاموز

که ترازوئی ندارد

سبک وسنگین نمیکند

جدا نمی سازد

و فرقی نمیگذارد.

به همه از دم روشنایی می بخشد

محبت را بی محاسبه پخش کن

دروازه های قلبت رابه روی همه بگشا

و باور داشته باش خدایی که در این نزدیکیست، بهترینها را برایت رقم زده است...

بیر گولوش بیر حادثه بیر من دایاندیم بیر گئجه

بیر کونول چیرپینماسی آغلار اویاندیم بیر گئجه

مین حارای ادین دیلیمده بیر قارانلیخ بیرده من

آختارار کن یاریمی یالنیز دولاندیم بیر گئجه

بیلمدیم هاردان بو سئودا اولدو چیرکین آیریلیق

یاغدی حسرت لر دیوارلاردان و یاندیم بیر گئجه

توپراغ اوستونده یازیردین من گئدرکن آیریلیق

چوخ یانیردیم سئوگولوم من پارچالاندیم بیر گئجه

♦️„حسرت زنگانلی„♦️

جـور مـیـکـنـد خـدا در و تـخـتـه را بـا هـم

آن طـور کـه تـو و مـرا آشـنـا کـرد ؛

تـو شـدی خـاطـره سـاز و مـن خـاطـره بـاز

من خیس ِ باران باشم و در را برویم وا کنی

عطر ِ تمشک و پونه را با خنده ات معنا کنی

مانند ِ برگ و شبنمی، سرد از هوای ِ نم نمی

در خود بلرزم تا کمی در دستهایم "ها" کنی

بگذاری آن سو صندلی، محو ِ هوای ِ مخملی

با چوبهای ِ جنگلی شومینه ای برپا کنی

کتری و رقص ِ شعله ها، آویشن و هِل در هوا

یک سینی از عشق و صفا سهم ِ من ِ تنها کنی

فنجان پُر از چایی شود، از من پذیرایی شود

عصرم تماشایی شود وقتی سری بالا کنی

یک عمر زن باشی ولی، غرق ِ سخن باشی ولی

دلتنگ ِ من باشی ولی با خنده ای حاشا کنی

حالی به حالی جای ِ گل، رقص ِ شمالی جای ِ گل

بر روی ِ قالی جای ِ گل، نقش ِ نگار ایفا کنی

آیینه ای بگذاری و دل بر دلم بسپاری و

آن شانه را برداری و با تار ِ مو غوغا کنی

مو جنگلی ِ تا کمر! با روسری ِ مِه به سر

ای وای اگر چشمت خزر، لب را قزل آلا کنی

با مزه ی ِ توت ِ ملس، با شعر ِ حافظ همنفس

رقص ِ الا یا ایها الساقی ادر ودکا کنی

ای جویبار ِ زمزمه! ای مستی ِ بی واهمه!

اصلن که گفته اینهمه آیینه را زیبا کنی؟

جرم ِ من عاشق بودنم، شلاق ِ مویت بر تنم

بهتر که این حد خوردنم را زودتر اجرا کنی

چیدی گل ِ مهتاب را، تا پشت ِ پلک ِ خاب را

سهم ِ هزاران قاب را تصویری از رویا کنی

من صبح شعری خانده ام، شاید تو را گریانده ام

تا جای ِ خالی مانده ام یک شاخه گل پیدا کنی

*شهراد میدری*

لبخند تو در چشم من انگار شراب است...

این شاعر عاشق...به همان،خنده خراب است

من عاشق عشقم...چه بسوزم...چه بسازم...

عشق است...که هر کار کند...

عین ثواب است...

معشوق اگر...خون مرا ریخت...

به حق ریخت...

خون ریزی معشوق هم...از روی حساب است

تب کردن تو...مردن من...هر دو بهانه ست..

عشق است...که بین من و تو...

در تب و تاب است...

عقل بیهوده سر طرح معما دارد

بازی عشق مگر شاید و اما دارد

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت

سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست

آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند

قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است

چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت

چه سخن ها که خدا با من تنها دارد.